© COPYRIGHT 2025 AME IMAGINATIVE COMPANY LIMITED.
บ้านทรงกล่อง หลังนี้ก็เช่นกัน สร้างบนพื้นที่ที่เชื่อมต่อกับบ้านหลังเดิมของครอบครัว ทว่าแยกออกมาอย่างเป็นสัดส่วน บนที่ดินรูปทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า
เริ่มต้นตั้งแต่ชื่อ วิลล่า มหาภิรมย์ ก็บอกถึงความไม่ธรรมดาแล้ว ยิ่งได้รู้ว่าเรือนไทยทั้ง 20 หลังนี้มีอายุร่วมร้อยปี ทยอยขนส่งมาเป็นชิ้นๆ
อากาศบริสุทธิ์สดชื่นจากดงพญาเย็นพัดผ่านบ้านหลังเล็กที่ตั้งอยู่ท่ามกลางแมกไม้ ซึ่งผู้ออกแบบเรียกว่าเป็น “ป่าส่วนตัว”
บ้านตากอากาศหลังนี้แม้จะมีหน้าตาเปลี่ยนไปตามวันเวลาที่ผ่าน แต่ก็เต็มไปด้วยความทรงจำดีๆ การ ปรับปรุงบ้านใหม่ ครั้งนี้จึงยังคงบรรยากาศเก่าๆให้หวนนึกถึง
บ้าน สไตล์อินดัสเทรียล หลังนี้ออกแบบได้น่าอยู่และดูอบอุ่นจริงๆ ยิ่งเพิ่มเติมของสะสมลงไป ก็ยิ่งสะท้อนถึงตัวตนของเจ้าของบ้านได้มากขึ้นเท่านั้น
เรือนไม้โบราณ หลังนี้เป็นงานสถาปัตยกรรมไม้อันสวยงามสะท้อนความละเมียดละไมของงานช่างพื้นบ้านในอดีต ได้รับรางวัลอาคารอนุรักษ์ศิลปสถาปัตยกรรมดีเด่นในปี 2554 ...
“ตถตา” ที่หมายถึง “เป็นเช่นนั้นเอง” คือชื่อของ บ้านไม้ หลังนี้ สื่อถึงการใช้ชีวิตแสนธรรมดา ทว่ารุ่มรวยด้วยเสน่ห์จากบรรยากาศในพื้นที่ รายละเอียดเชิงช่าง
“เรามีชีวิตอยู่เพื่ออะไร” เป็นคำถามที่ผุดขึ้นในใจระหว่างพูดคุยกับผู้ออกแบบและเจ้าของ บ้านโมเดิร์นบรรยากาศคลาสสิกหลังนี้ ...
“การรวมบ้านสองหลังให้กลายเป็นบ้านหลังเดียว ต้องอาศัยการวางผังภายในที่ดี และการวางกลุ่มก้อนของตัวอาคารที่ลงตัว ซึ่งผมคิดว่ายากกว่าการออกแบบบ้านใหม่เสียอีก นอกจากนี้เรายังต้องคำนึงถึงการอนุรักษ์สถาปัตยกรรมเก่าอีกด้วย” ผืนน้ำและเส้นขอบฟ้าของเมืองซิดนีย์คือสิ่งที่เจ้าของบ้านหลังนี้มองเห็นทุกเช้าจากหน้าต่างภายในห้องนอน สามีเป็นกราฟิกดีไซเนอร์ใช้เวลาขับรถไปทำงานในย่านดาวน์ทาวน์เพียงวันละไม่กี่นาที ส่วนภรรยาเป็นทนายความอิสระ มีห้องทำงานอยู่ในบ้านติดกับห้องของเล่นของลูกๆ ทุกอย่างที่พวกเขาต้องการอยู่ไม่ไกลจากบ้าน ความสะดวกสบายคือเสน่ห์ของชีวิตในเมือง ซึ่งทำให้พวกเขาเลือกที่จะอยู่ในบ้านหลังนี้ วิวสวย สะดวกสบาย แต่คับแคบอาจเป็นลักษณะของบ้านในเมืองใหญ่ที่เราคิดกัน สองข้อแรกตรงกับบ้านนี้อย่างที่ผมเล่าไปแล้ว จริงๆบ้านหลังนี้ก็เคยคับแคบ (ดูจากรูปแล้ว คุณผู้อ่านคงสงสัยว่าไม่เห็นจะแคบเลย ออกจะใหญ่ปานนี้) พื้นที่ใช้สอยในบ้านหลังนี้เคยมีขนาดหนึ่งในสามของที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน ก่อนที่จะมีลูกๆ พวกเขาอาศัยอยู่ในบ้านเดี่ยวชั้นเดียวหลังเล็กได้อย่างสบายๆ แต่เมื่อลูกๆ(สามคน)เริ่มโตขึ้น ความต้องการพื้นที่ก็มีมากขึ้น เจ้าของบ้านจึงบอกกับสถาปนิกว่า “จะให้ขายแล้วย้ายออกไปอยู่บ้านใหญ่นอกเมือง คงทำไม่ลง เราอยากต่อชั้นสอง” เรื่องราวหลังจากนี้จะเป็นอย่างไร กว่าจะมาเป็นบ้านหลังนี้ พวกเขาต้องทำอะไรกันบ้าง คุณแอนดรูว์ นิมโม่ สถาปนิกที่เราเคยนำเสนอผลงานมาแล้วกำลังจะเล่าให้เราฟังเป็นฉากๆครับ “ที่ไม่พอก็ต้องต่อเติม” ฟังดูเหมือนเป็นการแก้ปัญหาบ้านคับแคบที่ง่ายที่สุด คุณแอนดรูว์เท้าความถึงจุดเริ่มต้นของโปรเจ็คท์นี้ว่า “ลูกค้าโทรศัพท์มาปรึกษาเรื่องการต่อเติมชั้นสองของบ้านชั้นเดียวที่ทั้งแคบทั้งเก่า ผมได้ยินแล้วรู้สึกสนใจ และคิดว่าน่าจะเป็นโอกาสทำให้บ้านเก่าหลังนี้กลับมากระชุ่มกระชวยอีกครั้ง “เมื่อออกแบบคอนเซ็ปต์เสร็จเรียบร้อย ผมก็นำแปลนไปขออนุญาตที่สำนักงานเขตเทศบาล แต่น่าเสียดายที่คณะกรรมการตรวจสอบไม่อนุมัติการเปลี่ยนแปลงรูปแบบของบ้าน เพราะบ้านหลังนี้อยู่ในเขตอนุรักษ์สถาปัตยกรรมเก่า เราก็เลยคอตก อกหัก แต่ก็เข้าใจ” “ปรับปรุงได้ แต่ห้ามเปลี่ยนแปลง” แม้จะถูกปฏิเสธกลับมาด้วยคำพูดนี้ แต่ทั้งสถาปนิกและลูกค้าก็ยังไม่ยอมแพ้ กลับมานั่งประชุมโต๊ะกลม […]
บ้านทำมือของต่อลาภ ลาภเจริญสุข หลังนี้ เป็นเหมือนผลลัพธ์ที่เกิดจากการผสมผสานชีวิตเข้ากับการทำงานศิลปะด้วยสองมือแบบค่อยเป็นค่อยไปแต่ชัดเจนในทุกรายละเอียด
แม้บ้านจะเป็นสิ่งที่ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้แต่ทุกชีวิตในบ้านมีการเปลี่ยนแปลง เคลื่อนที่เคลื่อนย้ายอยู่ รวมถึงสภาพอากาศที่เปลี่ยนแปลง บ้านหลังนี้จึงออกแบบเพื่อตอบโจทย์นั้น
“บ้านไม้” หนึ่งในสุดยอดบ้านที่ครองใจใครหลายๆคนมาช้านาน แม้กาลเวลาและวิถีชีวิตของคนเราจะเปลี่ยนไป แต่บ้านไม้ยังคงเป็นรูปแบบบ้านที่เราชื่นชอบกัน
