พญายอ
ผักมันไก่ ผักลิ้นเขียด พญาปล้องทอง เสลดพังพอนตัวเมีย
ชื่อวิทยาศาสตร์: Clinacanthus nutans (Burm.f.) Lindau
วงศ์: Acanthaceae
ประเภท: ไม้รอเลื้อย อายุหลายปี
ใบ: เดี่ยว รูปใบหอก ออกตรงข้าม ปลายใบเรียวแหลมโคนใบสอบ
ดอก: ช่อดอกเป็นช่อกระจุกออกที่ปลายยอดในช่วงปลายฤดูหนาวเข้าฤดูร้อน กลีบดอกเชื่อมติดกัน ปลายแยกเป็น 5 แฉก สีส้มอมแดง
ผล: รูปไข่ เมื่อแก่แตกออกมี 4 เมล็ด
ดิน: ดินร่วนปนทราย
น้ำ: ปานกลาง
แสงแดด: ครึ่งวัน
ขยายพันธุ์: ปักชำ
การใช้งานและอื่นๆ: นิยมปลูกเป็นไม้ประดับริมรั้วหรือปลูกเป็นกอรอบโคนไม้ต้นก็สวยงาม แต่ต้องหมั่นตัดแต่งกิ่งอยู่เสมอจะไม่รกเกะกะ ♦ ยอดอ่อนนำมาต้มจิ้มน้ำพริก กินกับอาหารรสจัดต่าง ๆ หรือใส่ในแกงแค ♦ ยอดอ่อนรสมัน แก้เส้นเอ็นพิการ ขัดยอก ♦ ใบสดนำมาขยี้ทาแผลแมลงสัตว์กัดต่อย ♦ ใบสดคั้นเอาแต่น้ำใช้ทาแก้เริม งูสวัด อาการอักเสบเฉพาะที่ เช่น แผลในปากปวดบวมแดง ปวดแสบปวดร้อนเนื่องจากแมลงสัตว์กัดต่อย
