บ้านแสนรัก ของคุณลุลา
บ้านลุลา หากเอ่ยถึงชื่อ “ลุลา” หลายท่านคงรู้จักเธอเป็นอย่างดีผ่านผลงานเพลงแนวบอสซ่าฟังสบายล่าสุดก็เพลง “รักคำโต ๆ”หรือจากบทสัมภาษณ์อื่นๆ ผมไม่แปลกใจที่หลายท่านคงจะมีภาพตัวตนของเธอผู้นี้อยู่ในความคิดตามมุมมองของแต่ละคน
บ้านลุลา หลังนี้เป็นเหมือนตัวตนของผู้เป็นเจ้าของซึ่งสะท้อนผ่านมุมต่างๆภายในบ้าน บ้านแสนรัก ที่สะท้อนตัวตนของคุณลุลาหรือคุณตุ๊กตา-กันยารัตน์ ติยะพรไชย ออกมาได้อย่างเปิดเผยทุกแง่มุม ทั้งมุมที่เรารู้จักเธอเป็นอย่างดีและในมุมที่จะทำให้เรารู้จักตัวตนของเธอมากยิ่งขึ้น บ้านลุลา
ผมออกจะประหม่าเล็กน้อยเมื่อยืนอยู่หน้าประตูห้องของคอนโดมิเนียมแห่งหนึ่งในย่านเอกมัย เพราะผู้ที่อยู่ภายในคือศิลปินชื่อดัง เมื่อประตูบานนั้นเปิดออกคุณลุลาก็ปรากฏตรงหน้าพร้อมเอ่ยคำทักทายอย่างเป็นกันเอง ก่อนพาเราเดินชมบรรยากาศภายในห้อง ซึ่งเดิมตกแต่งในแบบยุค 1970 มีการกั้นพื้นที่เป็นหลายๆห้องตามการใช้งาน หลังคุณลุลาได้ห้องนี้มาก็ทุบผนังห้องที่เคยกั้นไว้เหลือเพียง 2 ส่วนส่วนแรกคือครัว ส่วนรับแขก– นั่งเล่นและสวนเล็กๆริมระเบียง ส่วนที่สองคือห้องนอนและมุมทำงานการตกแต่งโดยรวมใช้โทนสีขาวดูสว่างเข้ากับประตูกระจกโปร่งใสที่รับแสงธรรมชาติเข้ามาทำให้ห้องดูกว้างขึ้นและไม่ทึบ ตัวฝ้าเพดานและงานระบบเดิมถูกรื้อออกหมด เพื่อเดินระบบใหม่ตามบริเวณใต้แนวคาน ก่อนตีโครงไม้หุ้มต่ำลงมา 10 เซนติเมตรรอบคานแล้วทาสีตกแต่งให้เกิดเท็กซ์เจอร์ดูคล้ายไม้เก่า ที่สะดุดตาคือผนังข้างประตูเล็กๆที่ก่ออิฐเรียงกันสวยงามพร้อมแขวนจักรยานและสิ่งของต่างๆ
ในมุมครัวตกแต่งอย่างเรียบง่ายโดยได้สีสันสดใสจากบรรดาถ้วยจานชามเซรามิก รวมไปถึงเครื่องครัวอื่นๆซึ่งคุณลุลาเริ่มสะสมจากการเดินทางไปท่องเที่ยวต่างประเทศทั้งเยอรมนี ญี่ปุ่นและไต้หวันในช่วง 2-3 ปีหลังจากที่คิดทำบ้าน ส่วนโต๊ะไม้ตรงกลางสั่งทำพิเศษให้ขนาดพอดีกับพื้นที่ตรงกลางของห้องเป็นไอส์แลนด์สำหรับเตรียมอาหารและเก็บเครื่องครัวต่างๆต่อกับโต๊ะรับประทานอาหารอีกตัว ถัดไปก่อนถึงระเบียงเป็นมุมรับแขกและนั่งพักผ่อนดูโทรทัศน์ ซึ่งรายล้อมด้วยบรรดาของสะสมที่โปรดปรานตั้งแต่หมวก กระเป๋าหวาย ตุ๊กตาตัวเล็กกระจุกกระจิก รวมถึงมุมเปียโนและเครื่องดนตรีชนิดต่างๆด้วยคุณลุลามักใช้นั่งเล่นแต่งเพลงในบางเวลา ทั้งหมดนี้ช่วยเติมความมีชีวิตให้คอนโดมีเนียมแห่งนี้มีความเป็นบ้านที่ดูแล้วอบอุ่นยิ่งขึ้น
ข้างประตูกระจกที่เชื่อมไปยังสวนระเบียงมีประตูกระจกอีกบานที่พาเราเข้าไปสำรวจห้องนอนของเธอภายในดูสว่างด้วยหน้าต่างบานใหญ่ที่ยาวไปตลอดแนวผนัง ที่สะดุดตาคงเป็นเตียงนอนสีชมพูอ่อนคลุมด้วยม่านบางๆที่ห้อยลงมาจากเพดานด้านบนมีหลอดไฟดวงเล็กประดับรอบๆรับกับฉากหลังที่เป็นผ้าถักมาคราเม่สีขาวซึ่งใช้คลุมตู้เสื้อผ้าดูราวกับเตียงของเจ้าหญิงในนิทาน มุมข้างๆก็ดูโดดเด่นไม่แพ้กันเป็นโต๊ะทำงานของคุณลุลา ทั้งงานออกแบบอัลบั้มงานเพลงในปัจจุบัน วาดภาพทำงานศิลปะและผลงานออกแบบตัดเย็บเสื้อผ้ารวมถึงของใช้ในบ้านจากแบรนด์ธุรกิจส่วนตัวทางออนไลน์ที่ใช้ชื่อ“Lula Home Style” ซึ่งมีที่มาจากความชื่นชอบในงานฝีมือประกอบกับชอบค้นหาสิ่งใหม่ๆทำอยู่ตลอดเวลา ไม่แปลกใจเลยที่ผลงานของเธอล้วนแต่มีความน่าสนใจดูไม่หยุดนิ่ง
ก่อนกลับก็ไม่ลืมขอให้คุณลุลาร้องเพลงและเล่นเปียโนสดๆให้เราฟัง เมื่อเสียงเพลงผสานเข้ากับบรรยากาศของห้อง ความงดงามและไพเราะก็อบอวลไปทั่วทั้งบ้าน ไม่ว่าจะเป็นบทเพลงหรือบ้านแสนรักหลังนี้ล้วนสะท้อนตัวตนของเธอออกมาได้อย่างชัดเจนดูหวาน เรียบง่ายและอบอุ่นขณะเดียวกันก็มีความชัดเจน เท่ สนุกสนานและเป็นตัวของตัวเอง ผสมรวมกันจนเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว เหมือนท่วงทำนองใหม่ๆที่สร้างความสุขและแรงบันดาลใจให้เราได้เสมอ ผมไม่รู้ว่าจะนิยามบ้านหลังนี้ว่าอย่างไร รู้เพียงว่าช่างแสนวิเศษเหลือเกินที่ได้มาชม
เจ้าของ – ออกแบบ : กันยารัตน์ ติยะพรไชย
เรื่อง : “ปัญชัช”
ภาพ : ฤทธิรงค์ จันทองสุข
